เรื่องเสียว แม่ภาวิณี

ผมมีปัญหาจริงจะมาเล่าให้ฟังตอนนั้นผมนั่งอยู่กับแม่ผมอยู่กับแม่เพียงสองคนเพราะพ่อติดคุกตำรวจคนตายเพราะแม่มีคนจ้องจีบแม่บ่อยแม่ผม ปี 32 ปีท่านมีผมตั้งแต่ 15 ปีแม่เป็นคนเหนือตัวเล็กขาวสวยพ่อกำชับให้ผมดูแลแม่ปีแรกผมจะไปโรงเรียนทุกวัน แต่
ขึ้นปีสองผมก็เริ่มเกตามภาษายอนะแอบไปเที่ยวบ้านเพื่อนตีกันบ้างบ้างเป็นธรรมดาพอถึงบ้านผมเรียบร้อย แต่ยังโหดแม่ก็ไม่ด่าผมว่าแกเป้นคนพูดน้อยตั้งแต่เด็กแม่ ผมด่าผมมี แต่ถ้าอยากมีอยู่วันหนึ่งผมกลับมาถึงบ้านเห็นแม่นั่งร้องไห้เลยแกบอกคิดถึงพ่อผมก็เลยไม่นานพ่อก็ออกมาแล้วก็อย่างว่าครับแกออกไปไหนเพราะ รับงานมาทำที่บ้านก็อยู่ห้องเดี่ยวไม่มีเพื่อนให้พูดคุยแม่มากน้ำตาไหลจนแม่หยุดร้องไห้ผมเลยขอตัวเข้านอนเพราะมากแม่ล้างทำความสะอาดก็แยกเข้านอนเหมือนกันบ้านผมเป็นบ้าน ปูนชั้นเดียวสองห้องนอนพอผมหมดน้ำทำไรเตียงนอนเตียงนอนสบาย แต่นอนไม่หลับตอนแม่ร้องไห้ผมคิดถึงแม่มากอยู่บ้านเร็วดีตัวขึ้นมาผมรู้สึกว่ามันและปวดอย่างไม่ เคยเป็นมาก่อนโสมพาณิชฯ ที่เคยเอาไปกดยังไม่เคยเช็ดหน้านี้ แต่จริงๆแล้วผมแข็งมาก่อนหน้านี้แล้วมันแข็งตอนที่แม่ยืนร้องไห้ผมก็เลยยอมแบกก็ตอนที่ผมด่าและขมับตัวแม่เข้ามากอด แต่ไม่ติดกันมากเกินไปกับใบหน้าอีกอย่างแม่เป็นคนตัวเล็กสูงแค่ 160 ผมก็สูงกว่าบวกกับ แม่ไสเพลงใกล้ ๆ คอริบ (คอกว้าง) ผมเลยได้มองเห็นมันเหมือนเดิมสองลูกรัดกันไมมีผิดมันช่างขาวอะไรเช่นนี้บวกกับผิวนุ่มและกลิ่นหอมนิด ๆ แม่ยังไม่รู้ตัวผมต้องรีบแบน กลับมาที่ห้องอย่างที่บอกตอนนี้ผมนึกจนทนไม่ไหวเอามือจับมันแข็งและปวดมากแค่นั้นครับ ..น้ำแตกมันออกเยอะมากและผมก็พูดน้อยไปวันนั้นผมยอมแพ้เด็กพาณิชยการผมเป่าแตรว่าผมได้เจอของหาที่ไหนไม่รู้และเป็นอย่างมากวันต่อมาผมขอตังค์แม่ซื้อคอมเลยเพราะเพื่อนเป็นคอ เน็ตมันบอกว่าในเว็บมีการแลกประสปทุกรูปแบบแล้วแม่ก็ให้เพราะผมและผมแล้วผมเจอเว็บอ่านแล้วรู้สึกว่าไม่ไช่มีผมคนเดียวที่ชอบเว็บแม่ลูกวัน ผมอ่านไปน้ำแตกไปแล้วอยู่มาวันหนึ่งผมไม่ได้ไปโรงเรียนก็เลยช่วยแม่ทำงานบ้านแม่ไม่ยอมให้ผมช่วยผมกลัวคือแม่รักผมมากครับผมก็แอบมองแม่ตลอดอยู่ความคิดแผง ผมก็เกิดขึ้นผมออกไปข้างนอกแล้วโทรเข้าบ้าน. ตื๊ดด ๆ สวัสดีค่ะ” เสียงแม่ผมรับสายแบบคนพูดอยู่แล้วไม่ทราบว่าที่บ้านท่านอบต. ไหมครับ” ผม เสียงร้องเรียกผิดระหว่างที่คุยโทรศัพท์ผมเกิดอารมณ์อย่างบอกไมเถก "ไม่ไช่ค่ะ" "ถ้าไม่ไช่บ้านอบต. แล้วนี่บ้านใครล่ะครับ". บ้านคุณพงษ์ค่ะ "(ชื่อพ่อ ผม) "ผมขอคุยกับคนที่พูดได้ไหมครับ "" เออ. คือ. สงสัยจะโทรผิดมั้งคะ "ผมกำลังจะพูดต่อแม่ก็ดันวางสายไปผมโทรไปอีกก็ไม่รับสายแม่แกเป็นคนขี้กลัวอีกอย่างแม่อยู่คนเดียวด้วยผมก็เลยเป็ดเลยผมเดินเข้าบ้านเป็นอย่างที่คิดไว้แม่เห็นผม รีบมาเล่าให้ฟังใหญ่เลยผมก็เลยอำไปต่าง ๆ แม่ยิ่งกลัวมีอยู่วันหนึ่งเพื่อนผมจะมาบ้านผมตอบปฏิเสธทันทีพวกนี้ยิ่งอยู่ผมอยู่เป่าอย่างเดียวกลัวมันมาเห็นผมแล้วจะ อดใจไม่ไหววันเวลาผ่านไปพ่อไม่ได้ติดต่อมาแม่ก็ดูเศร้า ๆ แอบร้องไห้คนเดียวผมก็ให้แม่ไม่กังวลผมก็เลยจะชวนแม่ออกไปเปิดดูเดี๊ยตข้างนอกก็ยังไม่ถึงวันหยุดและแล้ว วันวิปโยคก็มาถึงวันนั้นผมไม่กลับบ้านมาสองวันพอผมกลับมาถึงบ้านเห็นแม่นคอยอยู่หน้าบ้านตอนนั้นราว ๆ สามเสาแม่จะนอนตั้งสองทิศทางคอยผมพอแม่เห็นผมแม่ก็รีบ ถามไปไหนมาทำไมเพิ่งกลับแม่ถามเซ้าซี้มากผมดอมหลงตะคอกไปอย่างแรงที่แม่ถามแม่ร้องไห้ผมก็ยังอยู่ก็เลยออกไปข้างนอกอีกแม่ตามเพราะความเป็นห่วง แต่ก็ขนผมเทียงคืนผมคิดถึงแม่ก็เลยหาซื้อเรอไม่มีก็เลยเอาดอกไม้แทนกลับพอมาแม่นั่งในห้องตาแดงน่ารักมากผมกราบตีนทันทีแม่ชิ่งหนุนไว้ "ไม่ต้องร้องไห้อย่างนั้นก็ได้. แม่ไม่ ว่าลูกหลอก "ผมก็เลยลุกขึ้นแม่ยังอยู่บนเก้าอี้อยู่ผมขอโทษ" ไม่เป็นไรจ่ะ. หิวไหมแม่ทำกับข้าวไว้ตั้งเยอะ "ผมกินได้ไหม" ได้สิจ๊ะลูก "งอน ๆ กำลังจะเดินดิน ไปเอากับข้าวผมกอดแม่แล้วดูดมากอด "เออ. จ. จะทำอะไรแม่ผม" แม่ผมเป็นคนนวดตัวเล็กง่ายต่อการกระทำของผม "เปล่าผมอยากให้แม่ผมรักแม่ครับ" "แม่กลัว หมดเลยจ๊า” มือไวผมพูดผมพูดคุยกับผมขอครั้งเดียวนะแม่. ได้ไหม” น้ำตาเริ่มร้องไห้ผมทนมานานแล้วผมอุ้มแม่ที่ห้องนอน น้ำตาที่ไหลหมดแก้มช่างดูน่ารักยิ่งนักถึงจะดิ้น แต่ก็สู้แรงผมไม่ไหว แต่แม่คงรู้ว่าถึงจะดิ้นก็แค่นั้นด้วยความทนุถนอมผมนอนลงกับที่นอน "อย่า. ลูก .. อย่า ..อออออ "ผมไม่ฟังเสียงผมตามเทรนอานนุ่มและเอิบอิ่มทันทีแม่บังหน้าหนีผมก็ตื้อปากแม่ก็ปิดปากจะไม่ยอมท่าช้า แต่ต้องโดนลิ้นของผมเซาะไปมาจนแม่เผลอเผยอปาก ผมใช้ท่านั้นแหย่ลิ้นเข้าไปอย่างรวมแม่พยยามซ้อมผมก็คักทับมือปราบจับโหนกนอกผ้าถุงสีม่วงลายดอกไม้เข้าอย่างจังแม่ถึงกับสดุ้งแม่ขโมยเท้ามือดันตัวไว้ทั้งร้องไห้ผมก็ทำ แบบนั้นนานมากจนแม่อ่อนแรงสู้ที่นอนสนทนาธรรมสนทนากันผมก็ผละออกมาลุกขึ้นชุดนักเรียนออกอย่างใจเย็นพอผมจับขาแม่ถ่างออก "พ. พอเถอะ. อย่าทำอะไรแม่เลย ,. ฮือออ "" ผมรักแม่นะครับ. เดี่ยววันนี้ผมจะทำให้แม่ณีคนสวยมีความสุขนะจ๊ะที่รัก "แม่ยร้องไห้ผมถ่อยผ้าถุงสีสวยขึ้นทีละนิดผ่านท่าขาขาวจน ผมถางผ้าถุงมาจนถึงโคนขาโอ้ย !! .. พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ..หีอะไรถึงได้สวยขนาดนี้ทั้งช่องทั้งช่องทั้งหมอยอกันสวยงามอีกอย่างยังไม่นับเลยขนาดเด็กพาณิชยังมีแบนมีดำยังมีฝนยังมีผมไม่ได้ที่จะอยากเห็นพ่อไม่ได้เอาละวะงานนี้ผม ไม่รอช้านิ้วกลางพูดสอดสอดใส่แม่อุ๊ยอุ๊ย !!. พอเถอะ. ฮือออ” ขนาดนิ้วยังฟิตแล้วถ้าโดนควยจะไม่ร้องลั่นเลยเหรอหีแม่เริ่มตพูดตามตรงตั้งแต่เคยเอาหญิงผม ยังไม่เคยเหยียบรูเลย แต่ครั้งนี้คงไม่พลาดแน่ ๆ ผมร้องบอกปากเปล่าทันทีแม่ร้องอุ้ยเขยิบหนี "อย่า. ลูกไม่เอา. อย่าทำแบบนี้. มัน" แม่พูดผมกลัวออก ว่าพ่อคงไม่เคยแน่นอนผมได้ใจแหย่ลิ้นฉกตวัด "อี๊ .. อุ๊ย. ฮืออ. พอเถอะ" ผมสั้นพอผมสอดใส่แม่ก็ร้องไห้และกลัวหนีเพราะรู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้น แต่แม่ไม่มองจ้องมอง แต่ต่อไปนี้แม่คงงานเข้าแน่เพราะควยผม 7x7 อีกอย่างมีมุกอีกหนึ่งเม็ดตอนรับน้องใหม่ผมจับขาแม่ถ่างออกยกขึ้นมันช่างโหนกดีแท้ " อย่า. อย่าทำแม่. ล. เลยนะฮืออ ๆ แม่ชมละ”ผมไม่พูดคุยเพราะตอนนี้หน้ามืดมากผมจับควยมีเม็ดมุกและผมพูดคุยกับผมพูดคุยกับผมพูดคุยกับ "ณีรู้ไหมครับมีคนอยากให้ความเป็นผัวให้ณีนะ" แม่ยิ่งร้องไห้หนักผมไม่รอช้าบีบมันบีบน้ำตามากเข้าแค่หัวแม่ร้องลั่นบ้าน "โอ้ยย. จ. เจ็บอูยยเอาเถอะน่าออกก็โง่สิ" ผมดึงออกมาส่งเข้าเป่าแม่ โฮพร้อมโฮโฮ ๆ ผมดึงออกอีกรอบบิดกระตุกพรวดพราดอีกครั้งแม่ผวากอดผมอย่างลืมเทรนผมแช่ไว้สักพักดูดปากอันนุ่มผมจุกจุกแม่ตหลายครั้งมากสักพักผมเป่าออกมากดเบาทำ อยู่ 4-5 ครั้งกดพรวดอีกรอบนมแม่กระเพื่อมตามแรงกระยางผมกระเพื่อมแรงเร็วฟิตมากครับแล้วผมทนแรงไม่ไหวกระฉูดออกมาจนแม่อุ่นอีกครั้งผมนอนหลับสบาย "ไหน ๆ ก็ร้องไห้ของผมแล้วเลิกร้องไห้เถอะ”แม่ก็ร้องไห้สักพักผมจะเอาอีกแม่บอกว่าพูดแล้วเหน็บแนมไปหมดผมก็กอดเลยนอนตั้งแต่วันนั้นมาแม่ชีเมียผมแทบทุกครั้งที่ผมต้องการแม่ยอมเพียรากลัวพ่อเพราะผมไม่ยอมใคร